بیداد

سعدی...

تو مپندار کز این در به ملامت بروم

دلم اینجاست بده تا به سلامت بروم!

ترک سر گفتم از آن پیش که بنهادم پای

نه به زرق آمده‌ام تا به ملامت بروم

من هوادار قدیمم بدهم جان عزیز

نو ارادت نه که از پیش غرامت بروم!

گر رسد از تو به گوشم که بمیر ای سعدی

تا لب گور به اعزاز و کرامت بروم

ور بدانم به در مرگ که حشرم با توست

از لحد رقص کنان تا به قیامت بروم...

بیداد...

سهرابمبه تو بگویم امروز عطر خوشبختی در خانه ما از جنس دیگری ست که ما را اینگونه سرمست کرده است و ما این سرمستی را به یمن حضور تو و قلب تپنده وکوچک تو می دانیم... تویی که پاره ی تن و جان ما هستی و چه خوب که از این به بعد در زندگی ما شریک خواهی بود.سهراب خوبمفراموش نکن که تو زاده ی یک عشق بزرگ هستی عشقی که در سخت ترین هنگامه های زندگی هم اندکی دچار تکرار و زوال نگشته است و من و تو این موهبت را مدیون نازنین هستیم نازنین ما که همچون آفتاب روشنی و گرمی بخش خانه ی کوچک ماست و تصور کن چه رعب انگیز و دلهره آور خواهد بود جهانی که خورشید آن خاموش شده باشد. سهراب عزیزمتو از امروز چیزهای زیادی را خواهی شناخت باران و سبزه و درخت و برگ و گل ها که در دامنه های کوهستان با نسیم بهاری می رقصند... شادی ها و اندوهی را که در جریان زندگی پیوسته حضور دارند اگرچه بیش.. اگرچه کم...سهرابمبند دل بی تابمهیچگاه بخشش و نوع دوستی و عاطفه را فراموش نکن. و عشق را که سرچشمه تمام مهربانی هاستباز هم برای تو از عاطفه خواهم گفتدست ها و پاهای کوچک تو را می بوسم.روز تولد تو دوم آذر هزار و چهارصد  بیداد...

رسول یونان...

دست های تو

یادگاری هایی شگفت انگیزند

از سکونت ماه بر خاک

وقتی زندگی تاریک می شود

به دست های تو فکر می کنم

وقتی کارها گره می خورند

درها باز نمی شوند

به دست های تو فکر می کنم

دست های تو

بال های من اند

برای فرار از زمین در روز مبادا

به دست های سفید تو فکر می کنم!

بیداد...